Schaakclub De Donger

Archive for the ‘FSB competitie’ Category

Deze belangrijke wedstrijd voor beide schaakteams was een week vervroegd met het oog op de belangen van Olaf en Christiaan. De Donger zou met een overwinning veilig zijn en Wes vrijwel kampioen. Deze omzetting had wel gevolgen. Jan Odijk was op deze datum verhinderd en Jan Posch moet nu twee-derde van zijn keizerpunten laten schieten in plaats van een-derde volgende week dinsdag voor de onderlinge competitie. Hij gaat negen dagen schaken in Cuxhaven.
Luuk Pijl zou als invaller meespelen voor Jan Odijk, maar bedankte later en naar blijkt definitief voor onze club. Dat is bijzonder spijtig want hij zou een welkome aanvulling zijn geweest voor het eerste team.
Cris zag zich om deze reden genoodzaakt om wederom met een (vernieuwde) tactische opstelling te komen en dat leek mij een goede zaak. Maar de weerbarstige praktijk zou weer eens roet in ons eten gaan gooien.
Op bord 1 en 2 waren Alle Vlasma en Douwe Kuipers bereid gevonden om in het teambelang de ondankbare taak van slachtoffers op zich te nemen. Ondanks fel verzet moesten zij natuurlijk uiteindelijk tegen resp. Fokke Jonkman en Joost van Dam het loodje leggen.
Maar dat Christiaan Houpst in zeer goede stelling op het laatste bord hetzelfde lot zou ondergaan was een bizarre streep door onze schaakrekening.
Cris Jolmer op bord 7, Robert Stallinga op bord 6 en Wesley Kooistra op bord 5 deden wat van hen verwacht mocht worden, namelijk hun partij winnen.
Dat had Jan Posch natuurlijk ook moeten doen na zijn zeer snelle pionwinst vanuit een zeer scherpe variant van een Scandinavische partij met Pf6 op de tweede zet van Willem de Beurs. Maar neen, in plaats van rustig bij gelegenheid de stukken af te ruilen , begon hij te knoeien. Pion verlies werd onvermijdbaar en als klap op de vuurpijl kon hij niet veel later ook nog een vol stuk inleveren. Ik publiceer deze partij niet, want het schaamrood stijgt mij naar de kaken bij het aanzien van dit tragische broddelwerk. Ik zou graag een paar medicijnen de schuld hiervoor geven, maar eerlijker is om te zeggen, ik ben kennelijk niet beter.

Olaf Cliteur stond totaal maar dan ook helemaal totaal verloren tegen Remco Heite en had op een bepaald moment nog maar 15 seconden op de klok. Bij ieder zet kreeg hij er 15 seconden bij, een schitterend voorbeeld van een geniaal denkersidee, en zowaar, hij wist twee pionnen van het repertoire van Remco af te snoepen. Remco bleef gewonnen staan maar was zo van slag dat hij ook nog zijn loper ging afruilen. Dit kleinood had hij met zijn paard hard nodig gehad om Olaf alsnog af te troeven. Maar of hij het Paard-Loperspel tegen kale koning in zijn voordeel zou hebben beslecht lijkt mij evenwel dubieus met weinig tijd op de klok. Dan heeft de Koning-alleen partij het natuurlijk veel gemakkelijker, maar spannend en leuk zou het wel zijn geweest voor de overgebleven toeschouwers. Nu werd deze partij remise en kunnen wij ons opmaken voor een zeer spannende slotronde tegen De Pion 1. Ervan uitgaande dat deze club hun partij tegen degradant Steenwijk zullen gaan winnen, moeten wij van hen winnen om degradatie te ontlopen.Het is nu nog onduidelijk of een remise ons ook kan redden. Waarschijnlijk niet.

In hun prachtige (schaak)onderkomen in het dorpshuis van Onna , heeft het vlaggenschip van Steenwijk 1 onder aanvoering van niemand minder dan Dick Stavast hun vrijwel onvermijdelijk degradatielot moeten ondergaan tegen het eerste team uit Dokkum en omstreken.

Jan Odijk was dit keer weer als eerste klaar , maar nu als winnaar. Jan wist verwoestend met zijn toren in de stelling van zijn tegenstander te komen, diens rokade te verhinderen en ons eerste punt op te strijken.

Hij werd gevolgd door Christiaan Houpst en Wesley Kooistra, die allebei moeizaam uit de opening kwamen, maar hun onverstoorbaarheid en vechtlust werkte kennelijk desastreus op hun tegenstanders, want de opponent van Christiaan gaf pardoes zijn dame weg en in het eindspel van Wesley was zijn tegenstander geen schim meer van zijn begin optreden.

Cris Jolmer speelde een siciliaan tegen Ingrid Jansen, wist via gedegen spel vier pionnen te verschalken en dat bleek te veel voor de oud kampioene van Nederland.

Aan bord drie kreeg Olaf Cliteur deze keer een remiseaanbod, die hij niet kon weigeren. Stand derhalve 0.5 – 4.5 , waarmee onze zege een feit werd en ook de degradatie van Steenwijk.

Aan bord 1 speelde Alle Vlasma tegen schaakkanon Dick Stavast een mooie eerste helft. Hij kwam zichtbaar beter te staan, maar zette niet door. De ervaren rot Dick Stavast liet in de tweede helft zien, wat echt schaken is. Het mooie van deze partij was de tactische opstelling, die wel tot een glorieus resultaat voor Alle en ons leidde.

Robert Stallinga beleefde een moeizame avond. Vanuit de opening kwam hij onder druk te staan, zijn loper bleef actieloos en via een kwaliteitsoffer probeerde hij nog wat lucht te verkrijgen. Maar Auke van Urk liet zich niet om de tuin leiden en wist zijn troepen bekwaam naar de overwinning te voeren.

Aan bord vier kwam Jan Posch vrij snel na pionwinst zeer goed te staan, maar verzuimde eerst Pd3 te spelen alvorens de torens te ruilen. Naderhand wist hij wederom grip op de stelling van Jon Derks te krijgen en alsnog het volle punt te incasseren. ( zie partij).

Jan Odijk had , achteraf bezien, zijn lange reis en geestelijke inspanning naar en in het verre Emmeloord kunnen besparen, gezien zijn (negatieve) resultaat tegen Rob Kamminga.

Daardoor begonnen we aan een 1-0 achterstand tegen het vooraf sterk geachte achttal uit de Flevopolder.
Christiaan Houpst en in zijn kielzog Jan Posch wisten wegens een (te?) vroeg remiseaanbod weinig aan deze negatieve stand te veranderen, zeker gezien het 1.34 Fritzvoordeel van Jan, waar opponent Johan ten Napel uiteraard zeer blij mee was.

Toen Alle Vlasma weer eens te snel zijn buit dacht te kunnen binnenhalen, werd de hoop van de thuisclub alleen nog maar meer ijdeler. ( 1-3)

Cris Jolmer Jellema liet zich langzaam wegdrukken en moest in het vervolg lijdzaam toezien hoe Tiemen de Jong zijn weerloze koning toch nog snel en zeer vakkundig uit diens lijden wist te verlossen.

Wesley Kooistra had in een groot pionnenveld , opgefleurd met dames, een pion meer en leek dus de eerste te worden met een overwinning deze avond. Maar , helaas, Wesley liet de dame van Frans Brouwer dusdanig roekeloos zijn stelling penetreren, dat remise door eeuwig schaak onvermijdbaar werd. ( 1.5 – 4.5)

Olaf Cliteur speelde weer eens echte “cliteurpartij”. Je tegenstander de indruk geven overwegend tot zeer goed te staan ( wellicht ook nog in vele gevallen op waarheid gebaseerd), om vervolgens een mindere zet onverbiddelijk af te straffen. Henk Valkema dacht nog met een kwaliteitsoffer weg te kunnen komen, maar, nadat hij tot de ontdekking kwam ook nog eens een stuk te moeten inleveren, hield hij het voor gezien.

De mooiste en langste partij van deze avond werd de partij van Robert Stallinga tegen Timo Koffeman.Vanuit een schots gambiet, overgaand in een twee paardenverdediging, waarbij Koffeman veld c5 wist te veroveren , ontwikkelde zich een zeer spannend gevecht op het scherpst van de schaaksnede uitgevoerd. Volgens Robert werd het evenwicht tussen wit en zwart nooit echt verbroken en eindigde deze in een voor beiden aanvaardbare remise. (3-5).

( Wie zijn partij hier gepubliceerd wil zien, moet die volledig en in pgn-formaat aanleveren.)